توسعه فرآیند آموزش بالینی اصول و فنون پرستاری با رویکرد مشارکتی - اقدام پژوهی

مقدمه: دانشکده‌های پرستاری همگام با تغییرات در سیستم های مراقبتی. نیاز به اصلاح در برنامه های آموزش بالینی به ویژه اولین تجربه دانشجو در ورود به بالین دارد. اولین تجربه بالینی به عنوان سنگ بنای حرفه‌ای در آموزش پرستاری تلقی می شود. مطالعه حاضر با هدف شناسایی چالش های موجود در آموزش بالینی اصول و مهارت های بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری و توسعه آن با رویکرد مشارکتی در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز صورت گرفته است. روش کار: مطالعه حاضر، گزارش دو چرخه عمل از یک مطالعه اقدام پژوهی با رویکرد همکاری متقابل و شیوه بحث گروه های متمرکز، و با مشارکت 84 نفر از کلیه افراد ذی نفع می باشد. برای تحلیل داده های حاصل از مصاحبه های گروه های های متمرکز از رویکرد تحلیل محتوا استفاده شد. در چرخه های عمل نیز از روش ارزیابی انعکاسی در حین عمل و همچنین ارزشیابی پایانی در آخر هر چرخه با مشارکت کلیه اعضای درگیر از جمله دانشجویان استفاده شد. نتایج: یافته های مطالعه کیفی نشان داد که، عدم انسجام در برنامه و اجرای برنامه آموزشی؛ مدیریت ناکافی ارتباطات درون و برون سازمانی، عدم درک کافی دانشجو از موقعیت و عدم کنترل مداخله-گرها و عدم استفاده مناسب از تسهیل کننده ها در آموزش و بالین، از چالش های مهم رویاروی روند کارآموزی اصول و مهارت های بالینی در بستر مورد مطالعه می باشد. پس از تعیین مشکلات به صورت طبقه بندی، گروه های صاحب اختیار در تصمیم گیری های آموزشی در دانشکده با همکاری و مشارکت در برنامه کارآموزی اصول و مهارت های بالینی، یک برنامه عملیاتی در چارچوب کلی کوریکولوم درسی مصوب کشوری تدوین نمودند. نتایج ارزشیابی در دو چرخه عمل، مؤید موفقیت کلی طرح عملیاتی بر مبنای مشارکت حرفه‌ای مدیران و مربیان از دانشکده و مدیران و پرستاران از بالین به همراه دانشجویان درگیر در همکاری متقابل در آموزش بالینی می باشد. نتیجه گیری: برنامه ریزی با مشارکت کلیه دست اندرکاران آموزشی و بالینی و خود دانشجویان درگیر در کارآموزی اصول و مهارت های بالینی، در کاهش نارسایی های آموزشی و فاصله تئوری و عمل مؤثر می‌باشد و رضایتمندی تمام ذی نفعان به دنبال دارد .